Sfeer bij 'De Dissel'

Video impressies van reizen uit het (recente) verleden

Balkan reis 2016
Balkan reis 2016
Griekenland 2018
Griekenland 2018
Spanje 2017
Spanje 2017


Een reisverslag uit 1989, het oprichtingsjaar van Caravanclub De Dissel

 

De reizen van Caravanclub De Dissel zijn allemaal heel bijzonder en boordevol verrassende activiteiten. Door de vele indrukken weet je soms niet meer wat je allemaal meemaakt. Gelukkig wordt er altijd een reisverslag gemaakt door één van de deelnemers. Hierdoor kun je bij thuiskomst de gehele reis van dag tot dag herbeleven. Allemaal vanuit de gemakkelijke stoel.

 

Het gebruik om een reisverslag te maken dateert vanaf het allereerste begin. In 1989, het jaar van de oprichting, nu ruim 30 jaar geleden, maakten leden van de club een reis naar de Noordkaap.  Mevrouw Annie Sampers is vanaf het eerste uur lid van Caravanclub De Dissel. Haar  reisverslag van de reis naar de Noordkaap in 1989 geeft aan dat er weinig is veranderd in de beleving van de deelnemers. Het motto van de club ‘samen reizen, samen doen, samen een geslaagde reis’ gold in 1989 en tot op de dag van vandaag.

1989 Naar de Noordkaap

Negen equipes treffen elkaar op 23 mei 1989 in Travemünde. Van hieruit gaat de volgende ochtend een boot, die ons in 4 uur naar Denemarken brengt. Vervolgens door Denemarken naar Helsingør en met de boot naar Helsingborg in Zweden. Zweden wat een mooi land! Veel bossen en het groene platteland met de kleurige rode, gele, groene en bruine huizen. Ook industrie, met name veel houtbewerkingsbedrijven. Die avond vierden wij direct al een verjaardag in Jönköping. De volgende dag komen wij na zo’n 300 kilometer op een camping, waar de muggen om ons heen dansten. Het blijft merkbaar lang licht, alle tijd voor een spelletje jeu de boules. Het landschap wordt steeds mooier, veel groen, hoge sparren, dennen, berkenbomen en besneeuwde bergen. Wij verblijven aan het prachtige Siljanmeer. Aan dit meer komen wij naar een rondreis van een maand terug. Na ca. 2.000 km vanaf huis, nemen wij bij Strömsund een dag pauze.

De huisjes hier zijn rood. Vroeger door het ossenbloed,  tegenwoordig door een afvalproduct uit de kopermijnen van Falun. Als wij de volgende dag richting Dorotea  rijden, zien wij het bord ,,Lapland” staan. Hier loopt het spoor langs de weg, maar inmiddels rijden wij ca. 1.300 km door Zweden en hebben nog geen trein gezien. 

Het is 1 juni en het sneeuwt, de bergen zijn nu helemaal wit van de sneeuw. Het landschap is kaal en ruig. Dan stopt de eerste caravan, vanuit het bos steken rendieren steken de weg over. Wat en mooi gezicht. Onderweg wordt soms gestopt in een Lappendorpje. Hier woont het Lappenvolk af en toe. De campings in Zweden zijn heel netjes en schoon, overal warm water. Je kan er elektrisch koken en de toiletten zijn prima.

Dan komen wij bij de poolcirkel. Iedereen stopt, foto’s maken en een certificaat halen. Hier vind je veel meren en krachtcentrales. Aangekomen op de camping daalt de temperatuur. Iedereen zit binnen met het kacheltje aan. De volgende dag rijden we zo’n 100 kilometer door Finland. Bij de grens met Noorwegen zien we geen douane, wel wordt de weg slecht, veel hobbels en gaten. 

Inmiddels hebben we bijna 3000 km gereden. Dan richting Noordkaap. De weg is recht, tussen vlaktes en donkere bergen. Hier en daar een klein dorp en grote meren.

De weg richting Alta is heel afwisselend, de bergen zijn bedekt met sneeuw. De weg gaat omhoog, beneden zien we enkele gekleurde dorpen tussen water en groen. Bij elk huis zie je een sneeuwscooter en motortjes met extra brede banden. Het wordt nu een echte Noordkaap-reis, met veel afwisseling. Onze auto met caravan lijken speelgoed naast de hoge bergen.

Alta is een mooie stad. Hier kunnen we winkelen. Als we weer rijden zien we ‘Lappenhuisjes’ tegen de bergwand gebouwd. Hier lopen kuddes rendieren. Langs de weg zijn de geweien en vellen te koop. Dan bereiken we Hålfjörd. Hier is de parkeerplaats van de boot. Die avond besluiten we om direct over te varen naar Honningsvåg . Het is nog 33 kilometer tot de Noordkaap en het blijft licht. Dus dit laatste stukje wordt nog gereden. 

Rondom zien we meertjes en kale bergen. Het wordt spannend! Voordat we het platvorm van de Noordkaap oprijden stoppen we bij een stoplicht om voor de toegang te betalen. Het waaide verschrikkelijk en het zat potdicht. Dus van de Midzomerzon hebben we deze nacht niets gezien. Als iedereen een plek heeft gevonden, gaan we op verkenning uit. De Noordkaap is een grote puntige rots, die 300 meter boven de IJszee uitsteekt. Een omheining zorgt ervoor, dat je niet naar beneden kunt vallen.  Sinds 1987 staat er een mooi restaurant. Via een tunnel kon je beneden bij het water komen. Er is een bar en een video-filmzaal. Hier worden prachtige beelden getoond van al het gebeuren in de zomer en winter. Boven is nog een ronde koepel met een telecommunicatiecentrum. Verder enkele gedenktekens en een grote wereldbol. We bleven maar rondwandelen. Af en toe zien we lichte plekken op het water, veroorzaakt door het midzomerzon-tafereel. 

Zo mooi dat er kreten van bewondering werden geslaakt. Veel bezoekers komen met bussen of auto’s.  Als na 11 uur geen boot meer vaart, slapen de bezoekers in de bus of auto. Het bleef waaien en het was erg koud. Na een lange spannende dag gingen we om 2 uur slapen. De volgende dag maakten we een flinke wandeling over de rotsen. Die avond betrok de lucht weer helemaal. Door de bewolking zagen we weer niets. Wat jammer. De volgende dag verlaten we de Kaap en rijden tot bij de Honningsvåg . Hier wordt druk gevist. Dus wordt er vis gekocht en meegenomen naar Kåfjord. 

Gelukkig is het deze avond helder. Bij een gezellige barbecue zien we wel de zon naar beneden en naar boven gaan. De volgende dag beginnen we aan de terugreis. Omdat regelmatig rendieren de weg oversteken, rijden we in groepjes van 2 caravans. Tussen de bergen en rotsen en langs de Atlantische Oceaan rijden we over de E6. Wat een prachtige rit! Bij de Altafjord is een camping aan het water. Verder gaat de reis, richting Narvik langs hoge bergen bedekt met sneeuw, langs de vele fjorden en meren waar de voorjaarsbloemen bloeien. Het is een reis om nooit te vergeten. Overal hangt vis te drogen op houten stellingen. Nadat wij bij Bogness met het veer overgestoken zijn volgen er zo’n 18 tunnels en een tolweg. Omdat de weg hier hoog loopt, zijn de meren nog dichtgevroren. Bij Fauske zien we opnieuw het spoor. Dit hadden we vanaf Noord-Zweden niet meer gezien. Inmiddels zijn we 3 weken onderweg en hebben ca. 4.000 km gereden. Via de E6 gaan wij naar de Poolcirkel. 

wij om een certificaat te halen. Op 6 Juni waren we hier ook, het is nu 16 juni 1989. We volgen de E6 richting Trondheim en zijn dan weer in Midden Noorwegen. Hier zien we weer agrarische activiteiten en grote boerderijen. In Lillehammer zijn we getuige van het Midzomernachtfeest. In Oslo bezoeken we het prachtige stadhuis, het Vikingmuseum en Vigelandpark. Ook wordt een mooie stadswandeling gemaakt. Oslo heeft brede straten met mooie gebouwen, parken en veel fonteinen. De wandeling ging ook langs het koninklijk paleis. Het is 30 juni 1989 als wij Noorwegen verlaten. Wij reden bijna 2.800 kilometer door Noorwegen, waarvan 1.900 kilometer boven de Poolcirkel. Via Zweden, Denemarken en Duitsland rijden we naar Nederland. Met 9 equipes van caravanclub NSC De Dissel waren we 30 dagen onderweg. Goede herinneringen blijven aan een mooie reis en een leuke groep.

 

Annie Sampers


Foto's gemaakt door deelnemers aan reizen en evenementen